www.trucknomads.com

Lotte

Hoe gaat het met Lotte, vindt zij het leuk op reis? We kunnen volmondig JA zeggen op die vraag. Het is een geweldige hond, leert snel en vindt dat ook leuk! Ze hoeft vrijwel nergens aan de riem, blijft altijd in de buurt. Ze heeft inmiddels geleerd wat het huis is en de auto (de cabine). Als we aan het inpakken zijn, wil ze de cabine in, ze weet dan dat we weer op pad gaan. Ook heeft ze geleerd om te blijven zitten als je naar de wc bent ergens onderweg bijvoorbeeld. Ze is dan ook helemaal trots als je er van af komt en ze zit er nog. Superblij met beloningen!

In Nederland, net voor we vertrokken naar Duitsland, werd ze gebeten door een hommel. Ze vloog het “huis” uit en wilde ook niet meer naar binnen! Bang als ze was. Haar kunnen overtuigen dat het beest echt weg was, en wat argwanend ging ze weer naar binnen. Haar veilige plek was opeens niet meer zo veilig! Toen ze later op die dag even alleen moest achterblijven in huis, ging dat ook niet van harte. Nu had Ton ook net zijn elektrische tandenborstel gekregen, en ohhh, die klonk toch echt als een hommel!! Ze vond het doodeng en wilde zich meteen in bed verstoppen! Na 2 dagen angst voor de borstel, heeft Ton laten zien dat ze er echt niet bang voor hoeft te zijn. Het probleem is nu opgelost. Maar voor echte zoemers, zoals wespen, hoornaars en hommels is ze nog steeds bang. Wat op zich niet erg is, want voorheen had ze nog wel eens de neiging om er naar te happen. Dat laat ze nu wel !

En dan is er de fietskar. Speciaal gekocht, zodat ze niet altijd mee hoeft te rennen, wat op langere afstanden ook mishandeling zou zijn. Alhoewel ze het prima doet, het lopen naast de fiets. Ook zo’n ding wat ze in 10 minuten had geleerd. Maar goed, de fietskar is toch wel eng. Ze heeft nog nooit opgesloten gezeten, dus dat is al heel raar voor haar. De eerste paar keer moesten we haar er echt in duwen. Tijdens het fietsen liet ze regelmatig klaagzangen horen, en helemaal als degene die mee fietste uit het zicht verdween. Nu geven we haar elke keer een beloning (wat lekkers) als ze in de kar gaat, waar ze nu tot onze verbazing, zelf in gaat. Ze gaat nu ook al regelmatig wat ontspannen liggen, maar ze vindt het nog steeds geen feestje, en een klaagzang is dan ook nog regelmatig te horen.

Onze Lot doet het goed, is een echte schat!!

In Zweden

We hebben Denemarken verlaten en zijn aangekomen in Zweden. We hebben ontdekt dat kleine stukken rijden ons het best bevalt, dus we gaan langzaam noordwaarts.

In Denemarken hebben we een paar dagen doorgebracht op het noordelijkste puntje van het eiland Fugen, een prachtig natuurgebied, met heel veel vogels, stranden met stenen, mooie baaien en vergezichten. (foto’s zie op bladzijde foto’s)

De tweede dag begon het flink te stormen, we hadden weinig zin om met die wind de Grote Belt (via brug) over te steken. De Magirus is nogal wind gevoelig. Later op de middag toch besloten om te gaan en eind van de dag arriveerden we in Kopenhagen. Dwz, aan de rand van de stad, bij een jachthaven. Ivm de milieuzone konden we niet echt dicht bij het centrum komen met onze oude stink diesel, dus de volgende dag moesten we een half uurtje fietsen voor we in het centrum en de vrijstaat Cristiania waren. Stond best nog veel wind, dus het was een flinke trap.

Na ons bezoek aan het centrum zijn we later op de middag verder naar Zweden gegaan. Wederom over een gigantische brug.

We zijn beland bij een meertje tussen Høør en Hørby. Heerlijk rustig, even een paar dagen op de plaatst rust. Tja en wat doe je zoal….de was: 150 meter lopen naar de kraan met een 10 liter jerrycan, vullen en terug sjouwen. Een ketel water opzetten, en later nog 1. Dit alles in een grote bak doen, met wat wasgoed en wasmiddel, vervolgens met de wasklok de boel wassen. Na een tijdje bij de kraan, 150 meter verderop, de boel uitspoelen, alles goed uitwringen en ophangen. Dit 3x herhalen, want er was nogal wat was. Een ochtend vullend programma.

s’Middags op de fiets naar de dichtstbijzijnde supermarkt geweest. Ik ga nog slank worden met al die heuvels op en af te fietsen en het heen en weer sjouwen met water !! Goed om de conditie weer eens wat op pijl te brengen.

Tot nu toe hebben we steeds op plekken in Denemarken en Zweden gestaan waar toiletten op loopafstand waren en ook vaak water. Ongekende luxe! Zelfs het wc papier wordt regelmatig aangevuld! Ja, allemaal goed geregeld hier en dat voor nop, gewoon lekker in de natuur!

Een maand onderweg

De eerste maand zit erop! Maar pas sinds een paar dagen hebben we het gevoel echt op pad te zijn. De komende maanden geen afspraken meer, dus alle vrijheid om te gaan en staan waar we willen. Wat een heerlijkheid.

De afgelopen week hebben we in noord oost Groningen gestaan bij Clara en Rene, bij hun mini camping Kostverloren. Aanrader voor wie van rust ruimte en vogels houdt!! We hebben er wat gefietst, laatste boodschappen ingeslagen en een fijne tijd met onze vrienden doorgebracht. Ton is naar de tandarts geweest voor een second opinion; zijn tand zit weer vast en met een peperdure elektrische tandenborstel, mondwater en een antibiotica kuur, heeft de tandarts hoop dat hij zijn eigen tanden nog een tijd kan behouden. Toen vrijdagmiddag de bestelde tandenborstel arriveerde, konden we vertrekken. Eindelijk echt op weg dus !!

Lange rechte wegen tijdens zonsondergang

We hebben Bremen en Hamburg gemeden, en zijn via de kustroute richting Denemarken gereden. Met de pont over de Elbe gevaren. Was erg druk ivm Hemelvaart weekend, maar een mooie route. Het stuk voor de Elbe was echt rododendronland. Ze stonden overal in prachtige bloei! Zelfs tuincentra die alleen rododendrons verkochten en een heus park. Deze route naar Denemarken schijnt ook een kleine 100km korter te zijn als via Hamburg op de snelweg.

Over de Elbe, er voeren maar liefs 4 pontjes heen en weer….hemelvaarts drukte

Na 2 overnachtingen in Duitsland, waarvan de 2de aan de oevers van de Eider, dan nu in Denemarken aangekomen.

En ook hier staan we aan het water: De kleine Belt, het water tussen het Kattengat en de Oostzee, onder de brug die het vaste land met het eiland Fugen verbind.

We zullen de komende week naar Kopenhagen gaan, om de stad te bezoeken en we hebben ook besloten om wat langer in Zuid Zweden te blijven, voordat we naar Noorwegen gaan. Maar natuurlijk kunnen onze plannen nog veranderen !

Een prachtige week

We zijn nog aan het bijkomen van een prachtige week. Deze begon ruim een week geleden in Tiel waar we onze trouwringen zelf hebben gemaakt bij atelier Nubiar. Dit was echt super om te doen en ook prima verzorgt met koffie, thee lekkers, ja zelfs ijs met verse aardbeien en slagroom! We waren erg tevreden over het resultaat. Later deze week ontvingen we een filmpje van de middag, een ontzettend leuke herinnering. (www.nubiar.nl)

De volgende stop was Deventer, waar we veel bezoek kregen op ons plekje op camping De Worp, pal aan de IJssel. De laatste inkopen werden gedaan, en dinsdag waren we klaar voor onze grote dag! De weergoden hadden het goed met ons voor. Op woensdag was het maar liefst 28 graden en stralend weer. Van de trouwerij helaas nog maar weinig foto’s, deze krijgen we volgende week, dus nog even geduld…… Maar hier al vast een

paar kiekjes. Lotte mocht niet mee de trouwzaal in, maar de bode heeft geholpen om haar toch naar binnen te smokkelen, waar ze in een hoekje mocht liggen, zodat ze er bij aanwezig was. Na afloop zijn we met het pontje overgevaren naar het IJsselhotel, waar we een high tea genoten met onze familie en getuigen. Heerlijk op het terras onder de parasol. Het was een fantastische dag waar we met veel plezier op terug kijken.

Mijn ouders waren een midweek in Deventer. Donderdagavond zijn we met ze uit eten geweest. Ze hebben ons uitgezwaaid toen we het pontje terug namen naar de camping.

Vrijdagavond waren we bij Harry en Josine uitgenodigd om te eten, en wat een verrassing…Jan, Aksel en Daniel waren ook uitgenodigd. Het was een mini reünie van het Rondje Zwarte Zee! Erg gezellig!

Zaterdag hebben we opgebroken en zijn na een bezoekje aan Liesbeth en Peter richting Emmen vertrokken, waar we nu staan op camping Buitenland. Erg mooie en leuke plek. Men kan hier zelf huisjes bouwen en dit via de camping weer verhuren, dus de mooiste bouwwerken komen hier te staan…..is dit dan de plek om een mini earthship te bouwen??? We genieten na van een heerlijke week en dromen ondertussen verder !

In Nederland

Vorige week zondag aangekomen in Nederland, nadat we de nacht in België langs het kanaal hadden doorgebracht, tussen Brugge en Oostende.

In Bunnik het nieuwe huis van Rolf en Maria bewonderd, heerlijk gegeten met de dochters en hun vrienden en een prachtige avondwandeling gemaakt door Amelisweerd. Wat een schitterend gebied is dat. Je kunt je toch niet voorstellen dat de overheid er weer een stuk wil afsnoepen voor het verbreden van de A27. Doodzonde, zo een oeroud stukje bos, met prachtige bomen!

De volgende dag vertrokken naar Amsterdam, waar we op de camperplek in Noord hebben gestaan. Overgevaren met het pontje naar het centrum, waar het vreselijk druk was, wat een toeristen!! Een flinke beproeving voor ons boerderij hondje Lotte, die zich goed hield tussen de mensenmassa en het enge pontje. ’s Avonds heerlijk gegeten met vrienden bij Noorderlicht.

Dinsdag naar Noordwijkerhout vertrokken, naar mijn ouders. Daar een paar dagen gebleven. Dagje shoppen in Haarlem, Ton naar de tandarts geweest. Het ziet er naar uit dat we in het najaar wat langer in Nederland zullen zijn ivm met Ton zijn gebitsrenovatie. Er zal het nodige moeten gebeuren in etappes. Als iemand nog een goede tip heeft waar we dan kunnen gaan staan, mag je het ons laten weten !!

Gisteren aangekomen in Tiel. Onze fietsen, die we in Haarlem hebben gekocht, uitgeprobeerd in deze prachtige omgeving. Lotte voor het eerst naast de fiets meegelopen. Dat ging al snel erg goed. Het blijft ons verbazen hoe snel ze dingen leert. Ton is nu op de fiets op zoek naar een autospeciaalzaak, want gisteren verloren we een ruitenwisser. Hopelijk verdwaald hij niet. Vanmiddag gaan we bij een edelsmid zelf onze ringen maken voor ons huwelijk.

Morgen verder naar Deventer om ons verder voor te bereiden op onze trouwdag. Hopelijk hebben de weergoden het goed met ons voor. De weerberichten wisselen nogal, warm wordt het, maar het is de vraag of we het droog zullen houden. We zullen zien !!

De eerste week onderweg in vogelvlucht

We zijn inmiddels een week onderweg, dus een kleine update over onze belevenissen dusver.

Vorige week vrijdag westwaarts gereden over mooie kleine weggetjes om uiteindelijk op de camperplaats van Brantome te gaan staan. Mooie plek en een prachtige plaats met indrukwekkende abdij. De volgende dag verder richting de kust. Aldaar op een camping gaan staan om weer eens lekker te kunnen douchen. We hadden nog steeds problemen met de elektra, en ook de boiler werd niet goed warm. De haren weer schoon, en de volgende dag bij de plaatselijke supermarkt ook een was gedraaid, dus we kunnen er weer tegen aan. De droger had zijn werk niet zo goed gedaan, dus hing ons huisje gezellig vol met was. Buiten was het weer te slecht om het daar te laten drogen. We reden door naar Il d’Oleron. Er was een weeralarm afgegeven, code oranje. En wij gingen pal aan het strand staan. Ja, het waaide hard, maar de luchten waren indrukwekkend en de wind wiegde ons ’s avonds in slaap. Ook de volgende ochtend waren er nog een paar buien, maar al snel klaarde de lucht op. Mooie route verder langs de kust gereden en ’s avonds in een bos gestaan bij Longville sur Mer, heel rustig, maar op loopafstand van een prachtig strand. Alle campings hier staan vol met mobil homes, bijna aan elkaar geplakt ! Moet er toch niet aan denken om daar zomers te bivakkeren. Nee, geef mij onze rustige plekjes maar. We moeten soms wel over enge smalle weggetjes rijden om bij onze bestemmingen te komen, maar gelukkig is het erg rustig op deze weggetjes en hebben we nog geen problemen met tegenliggers gehad. De volgende dag belandden we aan de baai bij Saint Armel. Wederom een prachtplek, met fantastisch uitzicht. Wonderbaarlijk genoeg lijkt de elektra het nu toch weer naar behoren te doen. Hij heeft zichzelf blijkbaar toch goed gereset. De boiler is nog een ander verhaal. We hebben hem weer uitgeprobeerd, hem 4 uur lang laten opwarmen, hij werd warm, maar niet snel genoeg en 1 persoon kon er maar net mee douchen. Ton heeft het ding dus uit elkaar gehaald en het verwarmingselement bleek kapot te zijn. Oorzaak mogelijk de vorst van de afgelopen winter, maar daar zullen we nooit precies achter komen. In Nederland zullen we een nieuwe boiler kopen. Dus bij Mont Saint Michel, onze volgende bestemming maar weer op een camping gaan staan, om te genieten van een warme douche aldaar….helaas, erg lauw, en bij temperaturen van een graad of 15 is dat verre van aangenaam. Ik vond het zelfs te koud om me in te zepen! Wist niet hoe snel ik me weer in de kleren moest hijsen!! Mont Saint Michel was overigens de moeite waard om te bezoeken, zeer indrukwekkend. En langzaam gaan we verder noordwaarts, langs de kust en snelwegen mijdend. Dat is niet altijd even fijn, want Frankrijk ligt werkelijk vol met rotondes. Onze Magirus van 8 ton slurpt op deze wegen aardig wat diesel. We hebben uitgerekend dat we ongeveer 1:5 rijden. Onze grootste kostenpost is dus de diesel, dat moge duidelijk wezen (we vermoeden dat de kist op het dak hier ook nog invloed op heeft). Onze volgende overnachtingsplek is bij een vuurtoren op de kliffen van Normandie. Erg indrukwekkend. Tegen de avond komt de zon nog even te voorschijn en het veranderende licht boven zee is adembenemend mooi!! Er kan geen tv tegenop!! Wie wil er nu niet een huis met uitzicht op zee?? Wij creëren het gewoon ! De kust lag vol met bunkers, wat zeker tijdens het moment van de dodenherdenking erg veel indruk maakte. Een plek met een wrede geschiedenis, waar velen het leven lieten. We rukken op richting België waar we vermoedelijk morgen zullen aankomen. Deze nacht staan we op een camper plek bij Crotoy. Een plaats aan een drooggevallen baai. Baai de Somme. Heel vreemd, je denkt de zee te zien een bij het strand, maar die is in geen velden of wegen te bekennen!! Het avond zonnetje breekt door, en het is tijd om te gaan kokkerellen.

Ach ja, en wat is er zoal anders als in een huis wonen. Nou ja, natuurlijk de dagelijkse andere voortuin. Het is kleiner en erg knus. We doen bijna dagelijks een beetje boodschappen, leggen geen grote voorraden meer aan.Als er pannenkoeken beslag over is, gooi je dat niet weg, want dan wordt de vuilwatertank vies, nee je bakt er nog 1, want dat gooit makkelijker weg !! En verder is het Genieten met een hoofdletter. Genieten van de geur van de zee, het ruisen van de wind door de dennenbossen, de kilometers lange stranden, de kleine huisjes in Bretagne en de vakwerkhuisjes in Normandie. De prachtige vergezichten, de licht groene beukenblaadjes, de roze bloemetjes. En natuurlijk genieten we van elkaar. Lotte is ook gewend aan het nieuwe levensritme en past zich wonder snel aan. Ze hoeft bijna nergens aan de riem, want blijft altijd in je buurt. Heerlijk beest!!

Voor ons gevoel zijn we nog niet op reis, maar vieren we vakantie. onder weg naar Nederland, waar we weer vele afspraken hebben. Pas als we Nederland uit rijden zijn we voor ons gevoel echt op reis. Geen afspraken meer, gewoon ergens lekker kunnen blijven staan als we het naar ons zin hebben, niets meer moeten……

Op de bladzijde’De Route” staat een kaartje waarop je ons kunt volgen. En op de bladzijde ‘foto’s en filmpjes’ staan vele foto’s. (rechts boven aan deze bladzijde!)

Reisgenoot Ton

Zo, reisgenoot Ton laat ook eens van zich horen. Na weken van drukke voorbereidingen (lees; 1,5 jaar) eindelijk op weg en tijd voor een eerste krabbel. Was de titel van ons vorige blog over de reis naar Marokko in de oude Saviem bus nog “Daarheen en weer terug”, deze reis is het bovenal “Daarheen” , met het motto ” Nooit meer haast”. Mijn bijdragen hier zullen van wisselende aard zijn; wat gedachtenspinsels, wat info over de streek, de geschiedenis en het volk van de plek waar we op dat moment zijn, natuurpraat, wat foto’s (haal mijn oude Nikon weer uit het stof), ontmoetingen, een spreuk, zomaar wat onzin of een liedje. Ruime keus 🙂

Deze reis is een van mijn langgekoesterde dromen (tip; dromen “doen”, altijd verrassend). Zomaar op reis, zonder (tijds)limiet in huisje op wielen een rondje wereld doen. De onbekende landen, volken, culturen, natuur niet alleen maar lezen, op een scherm zien of ” van horen zeggen” . Nee, tot in elke vezel echt zien, aanraken, voelen en ruiken, dat is waar ik naar verlang, en ik heb daarbij een geweldig lieve , mooie en avontuurlijke partner aan mijn zij, die de neus dezelfde kant op heeft en mij-losbol als ik ben- af en toe even afremt of bijstuurt als dat nodig is.

Inmiddels een weekje onderweg, onder het mom van ” ken je klassiekers”. Dus via de Atlantische kust noordwaarts. Bezoekje abdij in Brantome, wat mijmeren aan de Golfe du Morbihan, moules/frites aan de boulevard bij Mont Saint-Michel en nu bovenop de krijtrotsen bij Etretat, de truck op 100 meter hoog,10 meter van de klif, uitzicht op de oceaan. Voor de nacht. La vie est belle. Een fijn aanloopje naar Nederland.

Voor wie het leuk vindt op deze manier via de blog een stukje met ons “mee te reizen”, we doen ons best de schrijfsels boeiend te houden. (o ja, en af en toe een reactie wordt zeer gewaardeerd, vooral om ons het gevoel te geven dat er iemand mee leest 😉 , maar een beetje interactie is ook vooral aangenaam en leuk).

Come with us on a journey, through the eyes of beauty

liefs, Ton

Eindelijk, op weg…….

Het was een bewogen week. We zijn vertrokken, maar het was een week vol afscheid, voor het zover was.

Zondagavond namen we afscheid van ons huis.

En van onze trouwe vriend Moritz

De volgende morgen zouden Joyce en Harry, onze huurders arriveren en zich het huis eigen maken. Het viel ons niet gemakkelijk om onze plek na ruim 3 heerlijke jaren, gedag te zeggen. Gelukkig weten we dat het in goede handen is.

We zijn op de camperplek in Gluges gaan staan. Prachtig gelegen langs de rivier de Dordogne, met uitzicht op de rotsen, waar vele vogels broeden. Ons busje was verkocht, maar konden we gebruiken tot ons daadwerkelijke vertrek, wat natuurlijk een uitkomst was.

De week stond nog bol van de afspraken. Zo moest het huurcontract getekend worden bij de notaris. We moesten naar de bank om de nodige zaken te regelen, zo ook langs de verzekering. Bij de orange (telefoon maatschappij) langs in Brive om ons modem in te leveren en abonnement te veranderen. De laatst verkochte auto’s werden opgehaald en we hadden een afscheidsborrel met wat vrienden en collega’s. Lotte moest de nodige entingen hebben. Elke dag werd ons “te doen” lijstje korter. Wat was het heerlijk om al die dingen weg te kunnen strepen. Donderdag stonden we in Vayrac bij de Dordogne. Vrijdagmorgen een paar laatste zaken op de brievenbus doen en toen naar Martel waar onze Engelse buren ons trakteerden op een overheerlijke lunch als afscheid. Hierna zijn we door hun uitgezwaaid en daadwerkelijk vertrokken !!

De laatst verkochte auto”s werden opgehaald

Lotte met haar kluif, nadat ze bij de dierenarts was geweest

We rijden weg uit Martel, eindelijk op weg !!

Behalve een week met afscheid en geregel, was het ook een week met wat beproevingen en tegenslagen. De eerste morgen kregen we kortsluiting in de energie voorziening. Het systeem is er namelijk niet op berekend om zowel de koelkast als de boiler aan te hebben en dan ook nog de staafmixer aan te doen…pang zei het, kortsluiting. Ton is dagen bezig geweest om de boel te resetten. Uiteindelijk de leverancier gebeld, die adviseerde om de accu’s op te laden, dan zou de boel vanzelf resetten. Ook moesten er wat zaken anders aangesloten worden. Het water in de boiler is ook tot 2x toe niet echt warm geworden, waardoor we nu op een camping staan om na een week weer eens een echte warme douche te nemen! Het euvel met de panelen is nog niet echt verholpen, maar ze laden gelukkig wel de boel op, dus zonder elektra komen we niet te zitten. Toen we donderdagmorgen naar de garage wilden rijden om de accu’s op te laden, startte de Magirus niet !! Nog een accu probleem ? Deze toen dus meegenomen om op te laden, zodat we ’s middags met de Magirus naar de garage konden om de andere accu’s op te laden. Ook de volgende ochtend een startprobleem, maar met wat wondermiddelen, wist Ton hem toch snel aan de praat te krijgen.

Onze eerste bestemming was Brantome, een prachtige plaats met grote oude Abdij. We hebben een nacht doorgebracht op de camperplek. Vandaag zijn we doorgereden richting de kust, waar we nu op een camping staan, om eens even lekker te kunnen douchen. Langzaam zullen we onze weg vervolgen langs de kust, naar het noorden. Op bladzijde “de route” zal ik regelmatig kaartjes zetten van de weg die we rijden. Ben nog een beetje aan het uitzoeken hoe het precies werkt om een goede routemap te maken.

We zijn dus daadwerkelijk op weg. Het moet nog een beetje tot ons doordringen dat onze Magirus ons rollend huisje zal zijn de komende jaren. We zijn nu aan het genieten van een vakantie voor ons gevoel. Eentje waar we hard aan toe waren na alle deadline’s van de afgelopen weken. Even niets moeten, genieten en niets doen, behalve elke dag een stukje rijden !! Nederland, we komen er aan…heel langzaam !

De laatste uren…….

De koelkast is leeg, de keuken is leeg, de badkamer is leeg. Nee, het huis is niet helemaal leeg, want we verhuren het grotendeels gemeubileerd, maar het voelt leeg.

De laatste keer onder de douche, de laatste was draait, hierna wordt het weer met de hand wassen en af en toe in een machine, dat wordt weer luxe! Ook het douchen wordt weer kort, want de 6 liter boiler in de Magirus is niet bedoelt om lang onder de douche te staan, ook dat wordt weer luxe! Dus als we onverwachts bij jullie voor de deur staan, wat willen we dan??? Juist ja, een wasje draaien en uitgebreid douchen!!

We zijn er klaar voor! Poets moe. Kan geen sopemmer meer zien. Alles gepoetst tot in de kleinste hoekjes. Ton heeft de garage uitgemest en al zijn gereedschap gesorteerd. Tjonge wat zijn we goed geworden in dingen weggooien, het ging de afgelopen week steeds makkelijker.

De Magirus is vol, bomvol! Ik weet zeker dat we onderweg nog heel wat spullen zullen achterlaten, die we toch niet blijken te gebruiken. Minimaliseren ten top, leven in 18 M2. De hele week ruzie gehad met een hoornaar, die een nest wilde gaan bouwen in onze bedstee. Angstvallig steeds de deuren dichtgehouden (niet handig als je steeds in en uit loopt!), maar het beest kwam telkens weer te voorschijn. Hopelijk weten we hem/haar straks van ons af te schudden!

Ondanks het wegdoen van heel veel spullen, ben ik van de week even een middagje wezen shoppen in Rocamadour. Even onderdompelen in het toerisme, weg van de regelzaken in huis. Maar natuurlijk ook met een missie….schoenen en een tasje voor bij mijn jurk die ik zal dragen tijdens ons trouwen. Goed geslaagd. Ja die datum komt ook steeds dichterbij !! Je zou het haast vergeten. Afgelopen week via skype, een gesprek gehad met de buitengewoon ambtenaar die het huwelijk zal voltrekken.

Ons busje is verkocht en kunnen we gelukkig tot ons vertrek blijven gebruiken, dat is ideaal. We vertrekken vanavond naar de camperplaats in Gluges, een mooie plek langs de Dordogne hier niet ver vandaan. Donderdag worden de laatst verkochte auto’s opgehaald bij de garage, daarna zijn we er echt klaar voor. We hopen vrijdag richting de kust te vertrekken, om dan langzaam noordwaarts te gaan. En route !!

Weemoed

Als ik midden in de tuin zit, kijk ik weemoedig rond naar al het groen. De afgelopen weken is de natuur in sneltreinvaart veranderd. Alles is weer tot leven gekomen, de vogels zingen het hoogste lied, bijen en hommels zoemen in het rond. Deze heerlijke plek, de boompjes die we hebben geplant de afgelopen jaren, hoe groot zullen ze ooit gaan worden, zien we ze weer terug?

De moestuin, uren geploeterd om er iets van te maken, is nu overwoekerd met onkruid, tja het najaar al niets meer aan gedaan en nu ook niet, aardbeien zitten ergens verstopt tussen al het groen. De wandelingen met Lotte, elke dag weer het zelfde pad en elke dag opnieuw genietend van hetzelfde uitzicht. Lotte huppelend en snuffelend haar weg vervolgend, niet wetend dat de laatste week van deze vertrouwde wandeling is aangebroken. Ik ga het missen al het moois van deze plek en omgeving. Weet ook dat de wereld heel veel mooie plekken heeft, waar ik ook weer volop van zal genieten. Ben dankbaar dat ik hier heb mogen wonen, en wens de toekomstige bewoners hier net zo’n fijne tijd toe als dat wij hier hebben gehad.

Ondanks het weemoedige gevoel, is er natuurlijk ook weer het nodige werk verricht de afgelopen week. Ton heeft zijn laatste klussen in de garage gedaan. Hij had er 3 dagen voor uitgetrokken, maar helaas duurde het 5 dagen, maar hij is dan nu ook echt klaar met het gesleutel.

Ik heb een heuse voorjaarsschoonmaak achter de rug. Geen spinrag meer te vinden in huis (voor zolang het duurt), alles van de muur gehaald, en schoon gemaakt. Ik snap opeens ook waarom huizen met een houtkachel of schouw vaak bruine plafonds hebben…..het wordt namelijk vies van de rook! Hier is alles wit, en als je 1 plekje gaat soppen, dan moet je alles doen! Uren doorgebracht op de keukentrap!

Het zijn de laatste loodjes, en ze wegen ook dit keer zwaar. Nog 1 week te gaan voor de huurders komen en voordat we dit hoofdstuk in Saint Denis af kunnen sluiten, met weemoed, maar zin in het nieuwe avontuur wat voor ons ligt.