Met de neus in de (gesmolten) boter

Inmiddels alweer een week of twee op ons nieuw verworven stukje planeet in Portugal en tijd voor een updeetje. Na de plichtplegingen bij de notaris, de benodigde handtekeningen en het overhandigen van een cheque als betaalmiddel togen we-met het inmiddels aangeschafte ruime assortiment aan tuingereedschap- naar ons nieuwe stekkie. Dag 1 draaide de bosmaaier non-stop, om de lange oprit begaanbaar te maken en een open plek te creëren voor ons rollend huis. “We gaan beginnen!”

De behuizing (huisje kun je het niet noemen, opstal past beter) heeft een schoonmaak-en opfrisbeurt nodig, die willen we gebruiken als opslag voor gereedschap, huisraad en ander onheil en wat voedselvoorraden. Er huist een vleermuis en een zwaluwechtpaartje in. De vleermuis houdt het na 2 nachten voor gezien, en zoekt zijn heil elders. Het zwaluwpaartje houdt het iets langer vol (hadden een nest binnen), komen na 4 dagen met een bevriend zwaluwpaartje nog eens luid kwetterend kijken en overleggen , en besluiten daarna ook dat het nu te druk is binnen. Wel wat zielig, het nest bevatte ongetwijfeld eieren van het tweede broedsel deze zomer en voor een herstart inclusief nieuw nest bouwen is het nu te laat in het seizoen…Ze hadden best mogen blijven, de deur staat altijd open.

De eerste dagen zijn warm , maar aangenaam, de ochtenden gebruiken we vooral om bramen te snoeien rond het dichtgegroeide huisje, en eh bramen snoeien en bramen snoeien. Nog een lange lange weg te gaan en uiteraard komen we niet ongeschonden uit de strijd…. vol krassen en schrammen.

’s Middags verkennen we vaak het terrein, 7 hectare is groot! Behalve de 150 olijfbomen “boven” op het droge terrein, vinden we in de groene vallei beneden veel fruit, appels, peren, vijgen. Er is een eucalyptusbos, een mimosa-bos en een heus groen elzenbos(in wording) waarin het koel en hartstikke donker is, zo dichtgegroeid is het.

Water; Op het terrein is op het hoogste gedeelte een vijver/bassin van pakweg 80m2, volledig omgroeid met wilgen, nu nog voor pakweg 40% gevuld. Leuke ontdekking , er huizen moerasschildpadden in! Minder leuk is dat de laatste bewoners die een jaar of 15 geleden vertrokken zijn de vijver als vuilstort gebruikt hebben….Hoe is het mogelijk hé, je tuinwatervoorziening! Annemieke en ik zijn al aardig bezig geweest met plastic ruimen, 10 vuilniszakken vol inmiddels en het begint er weer een beetje op te lijken. Ooit, in een ver verleden, is er vanuit die vijver (gevoed met regenwater in de winter?) een ingenieus watersysteem aangelegd naar beneden, met diverse bassins onderweg die dan volliepen. Nu veel overwoekerd en kapot, het schreeuwt om aandacht en herstel. Tevens is er beneden in de vallei een waterput, die wat lastig bereikbaar bleek ivm bomen, bramen , varens en dergelijke eromheen gegroeid. Maar ik heb me een weg weten te banen en de put gevonden. En yes, er zit water in! (en er groeit een gigantisch dikke wilg in de zijmuur… dat wordt abseilen met kettingzaag om die eruit te krijgen…. ). Als toetje vandaag een cadeautje: Annemieke kijkt wat op Google Earth om ons land nog een “van boven” te verkennen. “Ton! Ik geloof dat er nog een put is!” Het lijkt er inderdaad verdacht veel op, dus met de iPhone als GPS gaan we op zoek. Op de plek aangekomen, midden in een dicht wilgenbos…geen put. Hij zou hier toch moeten zijn. Even verderop in de struiken een muurtje, overwoekerd met 2 meter hoge varens. Jungle experienced als we zijn werken we ons erheen, en ja hoor, daar is ie, een prachtige eeuwenoude waterput met…..jaaaaaaa, water! Wat een feest.  Komende dagen met snoeischaren, zagen en bosmaaier de boel maar eens vrij en bereikbaar maken.

En dan een paar dagen later met de neus in die gesmolten boter. Wij wisten natuurlijk al dat het in deze regio ’s zomers behoorlijk heet kan worden, maar op het net verschijnen verontrustende berichten over een aankomende heatwave in deze regio met temperaturen die evt kunnen oplopen tot 51 graden… Waaaat! 51 graden? Daarmee zou het Europees hitterecord van 48 graden in Griekenland verpulverd worden. We wachten het wat bezorgd af… 51 graden wordt het niet, maar een week lang ondergaan we temperaturen van pakweg 44 graden, en dat is heet, het beneemt je de adem. We zoeken oplossingen, kopen een airco op stroom (dat hebben we voldoende in de truck) , maar die geeft niet het gewenste resultaat. Je moet ‘m vullen met koud water uit de koelkast, maar dat is binnen de kortste keren weer warm bij deze temperaturen (in de truck is het nog heter dan buiten, aluminium bak, en de koelkast draait volle toeren dus die geeft extra veel warmte af). We verhuizen voor de nacht naar onze tent, die we gelukkig meehadden. Dat is iets beter, maar zelfs daar is een laken te warm om onder te liggen, dus bloot , zonder deken en een waaier voor wat koelte. Voor de dagen vinden we troost in het prachtige stuwmeer vlakbij, 5 minuten rijden. Kano mee, stukje peddelen en in niemandsland op een fijn strandje komen we de middagen goed door, iedere 10 minuten een plons.

Soms werd de idyllische rust bij het meer ernstig verstoord door blusvliegtuigen wegens bosbranden in de regio. Imposant was het wel, zo vlak voor je neus!

Drinkwater; In het begin haalden we nog mineraalwater bij de Lidl, 6 literflessen, kost geen drol, maar al dat onnodige plastic staat ons zo tegen. Er bleek een publieke waterkraan in ons dorp Ninho do Acor. Daar alle jerrycans en flessen gevuld, maar het smaakte teveel naar chloor, brrrrr. Een van de makelaars had ons ooit een tip gegeven over een goede waterbron, die bleek 2 dorpen verderop. En jaaaa, heerlijk water, de hele buurt blijkt er te halen. Wat een rijkdom!

We hebben intussen een extra autootje, Annemieke schreef er al over in de vorige blog, een oersaaie Nissan Almera (maar het zou  nog erger kunnen, een Volkswagen Jetta bijvoorbeeld), maar wat zijn we er blij mee. Niet meer voor ieder wissewasje met onze 10-tonner op stap. Die laatste baart ons inmiddels ook wat zorgen. Tijdens een van de laatste ritten begint de koppeling flink te slippen heuveltop…. Slecht nieuws, een nieuwe koppelingsplaat, drukgroep en druklager zal erin moeten, flinke operatie. Moet ’t ook nog zien te vinden, de Magirusclub kon ’t niet leveren. Efkes moet ie het nog volhouden want in september willen we graag nog even een zon, zee en strand-vakantie houden aan de kust. Gaat vast lukken. Daarna dan de grote operatie (want Marokko lokt deze winter).

De hitte is gelukkig weer voorbij, we hebben de draad weer opgepikt en we kunnen eindelijk weer wat doen. Wat een zegen, ik ben al niet zo’n geduldskunstenaar, laat staan het kunnen accepteren van de “niks-doen-modus”. Een goede les daarin was die hittegolf wel. Voor een echte moestuin zijn we al te laat in het seizoen, maar helemaal laten kon ik het toch niet en heb in ieder geval wat rode bietjes voorgezaaid (die mooi opgekomen zijn) en een papayaboom geplant.

Verder plannen en fantaseren we er lustig op los. Een toilet en douche moet er komen, voor gasten. Annemieke wenst zich een buitenkeuken als verjaardagscadeautje (aiai, dat wordt aanpoten) en we maken plannen voor het te creëren voedselbos beneden in de groene vallei. Dit epistel is al zo lang geworden, de lijst van te planten bomen en struiken kan er ook nog wel bij. Komt ie: Olijf, Druiven, Div Appelsoorten, Peren, Kersen, Vijgen, Honingbes, Moerbei, Nashi-peer, Kumquat, Bamboe, Abrikoos, Perzik, Amandel, Avocado, Sinaasappel, Mandarijn, Citroen, Banaan, Rode en zwarte bes, Blueberry, Kruisbes, Framboos (nee, GEEN Bramen!), Aardbei, Papaya, Kiwi, Walnoot, Hazelnoot, Mango, Pistache, Cactusvrucht, Granaatappel, Rabarber, Taybes, Tamme kastanje, Mispel, Krenten, Passiefruit. Tips voor andere boom-en struiksoorten welkom!! Er staat natuurlijk al het een en ander aan fruit-en andere boomsoorten dus we hoeven niet helemaal op nul te beginnen en dat is fijn. De grond is geweldig daar in de vallei. Al 15 jaar is er niet gemaaid, de bloemen en grasweide is op de bodem bedekt met een fijne laag humus van afgestorven plantenresten van de voorgaande jaren. We gaan dus niet ploegen of frezen. Stiekem denken we ons al in een mooi bos met kronkelpaadjes met noten en fruit all over. Mensen kunnen komen en plukken, zeg 5 euro per gevulde mand. (idee hebben we uit Marokko, daar staan buiten bij de groente en fruitwinkels van die plastic afwasteiltjes. Daar doe je in wat je hebben wilt; aardappels, tomaten, sinaasappels enz enz. Bij de kassa wordt het geheel in 1 geheel gewogen . Niks alles apart. Kost pakweg 40 cent per kilo. Geweldig toch!). Zo, updeetje zit erop, chapeau voor de meelezers. Niet voor iedereen even leuk denk ik, maar dit wel: think big, leg de lat hoog! Herman Brood maakte er ooit een fijn liedje over.

Bisoux,  Ton