3 weken Nederland

Na 3 weken in Nederland te zijn geweest, zijn we nu weer onderweg, en inmiddels weer op Franse bodem.

We hebben met name onze familie bezocht. Natuurlijk was het verwelkomen van Ton zijn 2de kleinkind het hoofddoel van deze reis! Ook het 65 jarig huwelijksfeest van mijn ouders was een hoogtepunt.

We begonnen onze Holland trip in Deventer, waar we Ton zijn vader bezochten, en zus Liesbeth. Daarna naar Noordwijkerhout doorgereden om het huwelijksfeest van mijn ouders te vieren en een paar dagen later de 90ste verjaardag van mijn vader.

Natuurlijk in de tussenliggende dagen veel boodschappen gedaan. Nieuw zaagsel voor onze droog wc. We hebben rijplaten gevonden. Ook een zwaardere omvormer en een nieuwe start accu gekocht. Ook bezochten we Angela en Mike en hun 2 kinderen, volgers van ons en reizigers in spé, op de camperplek in Hillegom.

Natuurlijk gingen we langs bij Jantijn en hoogzwangere Sanne in Amsterdam.

In afwachting van de komst van de kleine zijn we ook een paar dagen bij Maria,   Rolf  en kleine Ragna (die overigens flink gegroeid was het laatste half jaar) geweest in Bunnik.

We konden deze weken de auto van Sanne gebruiken, wat natuurlijk ideaal was. We hebben een week in Hilversum op camping de Zonnehoek gestaan. Ideale plek, midden in het land en gelegen naast een prachtig natuurgebied, waar Lotte heerlijk los kon lopen.

Ton is nog een dagje op en neer gereden naar zijn tandarts in Winschoten, hij is weer verlost van een zere kies.

Op 5 april kwam kleine Ronja ter wereld. Een paar dagen later konden we dit lieve kleine meisje aanschouwen, een prachtig wondertje.

Als toetje deze Holland trip bezochten we mijn ouders nog even, hebben we een dag en nacht in Maassluis doorgebracht (zie filmpje) en gingen we op bezoek bij echte globetrotters; Ralf en Laila in Nieuwe Tonge. Leren kennen via het internet en nu leuk om elkaar te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen. Gewandeld langs de Grevelingen waar wonderbaarlijk genoeg flamingo’s zaten (helaas te ver weg voor een foto). Ook troffen we Jan en Gerda onze laatste dag in Nederland op de camperplek in Bergen op Zoom. Fijn om ook hun nog even te ontmoeten.

Maar nu weer onderweg, en ondanks dat het heerlijk was om onze familie weer in de armen te sluiten is het ook weer zalig om onderweg te zijn, onze eigen leventje weer op te pakken, zonder verplichtingen…..linksom, rechtsom of rechtdoor, dagje langer of toch gaan…..onze beslommeringen !! Ton tikt nog even verder..

                                                                                                           Annemieke

ONTHEEMD…

Mooi woord is dat eigenlijk hé, ontheemd. In de categorie mooie woorden als weemoed, empathie, verheugdrift, dageraad. Wat het betekent, echt betekent heb ik eigenlijk pas onlangs ontdekt. Nu ben ik al zo’n jaar of 11 weg uit Nederland, en het life-lijntje daarheen wordt steeds langer, is normaal denk ik. Echter, in september jl en-joepie-ook 10 dagen geleden ben ik opa geworden van twee prachtige kleindochters Ragna en Ronja, wat een rijkdom. En zo wordt dat life-lijntje opeens een stuk korter, nooit gedacht dat zoiets zoveel met je kan doen, wat een cadeau. Onlangs in Nederland dus, voor de het verwelkomen van laatstgenoemde (en natuurlijk het 65 jarig huwelijksfeest van Annemiekes ouders). Drie maanden Griekenland, daarna drie maanden op het prachtige Sicilie en via de warme Provence langzaam noordwaarts. De indrukwekkende Vogezen, de lieflijke Lorraine in noordoost Frankrijk en dan over  de groene Belgische Ardennen naar Nederland. Bij Maastricht de grens over en….het is alsof je een klap in je gezicht krijgt…. Asfalt overal, met links en rechts bedrijven , loodsen, opslag, een woud van grijsgroene damwandprofielplaten gebouwen. En niet eventjes, nee , nonstop van Maastricht tot Amsterdam. Zag ik dat nooit eerder? Geen idee, het sloeg nu in als een bom en raakte me hard in de kern. We’re on a mission, zo erg kan het niet geworden zijn. Maar het werd niet beter, ergens op de A16 kon ik het niet laten het aantal rijstroken even te te tellen. Mijn God, 14 baans!!! Dat was ons in een jaar rijden van noord naar zuid Europa (ik geloof 16 landen) nog niet overkomen.. Ik denk dat het hier begon, dat onthemen. Als een golf donderde het geweld over me heen. Het drukke verkeer, de haastige mensen, de burn-outs van vrienden en bekenden (bij 15 hielden we op met turven), de arrogantie bij de plaatselijke apotheek. Het hield niet op. Voor wat voorraad instaan naar de Albert Heyn, en ook hier kromp mijn maag ineen. Wat een onvoorstelbare overdaad, een potje pindakaas? Keuze uit 10… Producten uit elke hoek van de wereld, in de schappen hier (nl) nog mooier dan in het land van herkomst. Het valt pas op als je er een tijdje niet bent. Het moet gezegd, Nederland is een goed werkende en geoliede machine geworden, met als drijvende kracht een regering die al decennia lang economische groei boven het welzijn van zijn burgers prefereert. En dat is gelukt, met 17 miljoen economische pionnen is dit het resultaat van het schaakspel met maar 1 speler. De prijs is hoog (zie de burn-outs hierboven). Tja, en zo voel ik me niet meer thuis, mijn land gestolen. Ik schreef onlangs al ergens: Thuis is geen plek, thuis is een gevoel. Als dolende vrijbuiter stel ik me stiekem altijd de vraag als ik ergens kom: “zou ik hier kunnen/willen wonen?”. Vaak is het antwoord ja, soms is het misschien. In Nederland floepte er gelijk uit voor ik er erg in had ” nee”. Ontheemd , zo voelt dat dus. Niet dat dat erg is (“dat vinden wij niet raar, dat vinden wij bijzonder” 🙂 ), Nederland is geen naar land, het is gewoon niet meer mijn land. De life-line blijft, is zelfs sterker dan ooit, met pracht kinderen en kleinkinderen aldaar, maar deze “lodewijk losbol” voelt zich gewoon elders beter. (o ja, die kou, die was ik hierboven nog vergeten te melden. Brrrr . Het verandert gelijk mijn fysieke houding. Schouders opgetrokken, naar voren. De rug iets gekromd, de ogen wat samengeknepen en een algeheel fysieke ellende maakt zich van mij meester, het grenst aan pijn. Kou is niet fijn. Zodra ik de zon op mijn bast voel begint endorfine en dopamine te stromen, ontspant mijn lijf, en krijg ik een goed humeur. En nou kan dat land, noch de regering , er natuurlijk iets aan doen, maar in Nederland is het gewoon meestal koud (of nat, die fysieke sensatie zal ik jullie besparen) ) Elders dus, beter, voor mij tenminste. Eergisteren in Frankrijk aangekomen, de truck ergens aan een bosrand geparkeerd. We stappen uit, en werden begroet met een waanzinnig schemerconcert van de plaatselijke bonte pierenpikkers. Wat een welkom. Nog even de oren spitsen….verder nog iets? Auto’s, buren, trein of ander getier? Nee, niets. En als toetje; ik kan weer buiten plassen zonder met een scheef oog achterom te kijken of ik soms door een overijverige Nederlandse agent in de kraag gevat word. Dat mag hier dus gewoon. En zo hoort het.  Ontheemd dus.     Liefs     Ton