Vandaag zijn we aangekomen in Vayrac. We staan op dezelfde plek als waar we de laatste nacht voor vertrek, nu bijna 1 jaar geleden, ook stonden. Wat hebben we veel gezien en meegemaakt in het afgelopen jaar! Het was verre van saai. Ruim 25000 km gereden en 18 landen bezocht. Is het snel gegaan….eh, ja en nee. Nu we hier weer staan, lijkt het alsof we niet weg zijn geweest, maar dat komt natuurlijk omdat het bekend terrein is. Als ik denk aan het noorden van Noorwegen, dat lijkt alweer heel lang geleden. Het is een raar ding, die tijd.
We hebben genoten de afgelopen dagen van Frankrijk. Wat is het toch een prachtig land en zo enorm divers. Reden we een paar weken geleden nog door het oostelijke deel van het land, nu zijn we weer deels langs de westkant gereden. Door het prachtige Normandië met zijn pittoreske dorpjes en prachtige vakwerkhuisjes. De groene valleien, de gele koolzaadvelden, de weilanden met koeien met hun kalveren. Lieflijk, mooi en afwisselend. De prachtige vergezichten en heerlijke ruimte. Ja we houden echt van dit land!
In Nantes zijn we ook geweest ivm de demonstratie tegen de ontruiming van het ZAD terrein. (Zone a Defendre) Hieronder de link;
We liepen dus mee met de demonstratie. Het was werkelijk onvoorstelbaar zoveel politie daar op de been was. Niet gewoon politie, maar ME’ers in vol ornaat, met schilden, maskers tegen traangas, kogelwerende kleding, het leken wel robots zoals ze waren uitgedost. Heel veel politie busjes en een aantal waterkanonnen. En natuurlijk lokte dit machtsvertoon agressie op en kwam het tot schermutselingen. Er werden traangas kogels afgevuurd en demonstranten vuurden vuurwerk af. Dit tot groot ongenoegen van Lotte, want die is als de dood voor knallen. Als ze niet aan de riem had gezeten was ze dwars door alle verkeer rechtsomkeer naar de Magirus gerend. Gelukkig zat ze wel aan de riem, waar ze met al haar krachten aan trok, want weg wilde ze. Dus verlieten wij ook de demonstratie, want een hevig trillende bange hond is ook niets. Het machtsvertoon ging nog enige tijd door, terwijl wij op gepaste afstand op een terras een pizza aten. De bedoeling was nog om de volgende dag naar het terrein zelf te gaan, maar aangezien dit ook een soort van oorlogsgebied bleek te zijn, hebben we dat maar niet gedaan. Ons huisje wilden we geen gevaar laten lopen en ook Lotte wilden we niet nog meer angstige momenten laten ervaren.
Nantes is overigens een mooie en culturele stad. De volgende dag regende het, dus zijn we er niet langer gebleven, maar een bezoek is het zeker nog eens waard.
Na Nantes reden we naar Bléré, waar een oom van Ton ligt begraven. We hebben het graf voorzien van nieuw grint en er een plantje opgezet.
Nu dus in Vayrac. We bezoeken wat vrienden en halen wat onderdelen van de reserve Magirus af. En natuurlijk gaan we even langs ons huisje op de heuvel. En we boffen….het is zomers warm !!!
In de loze uurtjes heb ik ook niet stil gezeten. Onze bedstee is nog knusser geworden……
Jeetje Annemiek en Ton. Wat is die tijd snel gegaan.
Ja, de tijd vliegt. Daarom is het de kunst om van elke dag optimaal te genieten, want voor je het weet is je tijd op!
Is zeker leuk aangekleed nu. En die Lotte,, dat raakt zij nu nooit meer kwijt.. We zijn ook benieuwd hoe jullie home en tuin er nu uitzien. Hier nu eindelijk ook heerlijke temperatuur. XXXC