Onderweg

We hebben onze werkplek verlaten en zijn weer onderweg. Als eerste zijn we         naar het zuidelijkste punt van Sicilië en dus Italië gereden. We hebben er op de parkeerplaats gestaan als enigen. Een verlaten oord, daar waar het in de zomermaanden ontzettend druk is. Mooi om te zien hoe de 2 oceanen met elkaar in botsing komen.

s’Morgens kwam de politie langs en deze zwaaiden vriendelijk naar ons. Een zonnige dag lachte ons toe. We zijn langs de kust gereden tot we bij Marina di Ragusa een mooie plek zagen. Aangezien het lunchtijd was gestopt en zijn  daar blijven staan, geen zin om verder te rijden. Wat langs het strand gewandeld en in het dorp naar de supermarkt gelopen. De route naar deze plek was niet echt bijzonder. Het dorp was modern en schoon. Een lange boulevard en strandtenten die bijna door de zee opgeslokt werden. Als de zeespiegel verder stijgt, zullen deze gebouwen over een paar jaar verdwenen zijn vrees ik.

De volgende dag belandden we in “plastic” Sicilië. Een gebied net als het Westland,vlak en vol kassen. De kassen hier zijn niet van glas, maar plastic. In de zomer gaat het plastic er vanaf en in het najaar komt er nieuw plastic op!! Ik wil niet weten hoeveel plastic hiervoor gebruikt wordt, maar ongelooflijk veel. Wat een vreselijke afval berg moet dat geven!

plastic kassen

Een lelijk stuk van het eiland. Bij Gela zijn we het binnenland in gereden. We wilden naar een stuwmeer, om daar de nacht door te brengen. Ondanks de regen was het een prachtige route. We passeerden een gebied waar veel artisjokken werden geteeld, later gevolgd door de amandelbomen. Het landschap was groen, glooiend en soms staken er enorme rotspartijen uit een glooiende helling. Later ging de mono cultuur over in kleinschalige landbouwgebieden. Wat oogt dat meteen een stuk vriendelijker! Olijfbomen, palmbomen, sinaasappels, bamboe en kleine moestuinen. Hier en daar dook een dorpje op. De weg was redelijk goed en na een paar uur rijden kwamen we aan bij het meer. Een rustige, doch desolate plek. Oude kapotte gebouwen…..wat zou het ooit geweest zijn??

Wij staan hier best, ondanks de troep die ook hier weer overal ligt. Het wordt al bijna gewoon, maar is zo ongelooflijk vies…….waarom doen de Italianen hier niets aan??  De vissers die hier bij aankomst nog waren, zijn gevlucht voor de regen. Gelukkig is het nu weer droog, al zijn de voorspellingen voor morgen ook niet al te best. We willen dan een dagje cultuur  gaan snuiven in Agrigento.

Olympische winterspelen

Er is hier geen tv, dus we luisteren dagelijks naar de radiouitzendingen om te horen hoe de Nederlanders het doen op de Olympische winterspelen. Tijdens ons werk, op een terras of in de lunchpauze, we zitten gekluisterd aan de radio (onze smart phone). En ja, winterspelen, het is inderdaad nog steeds winter, ook hier…..

Heerlijk warm!

Gelukkig is het na zo’n koude nacht overdag heerlijk weer, stukken beter als de natte regenachtige dagen, met een gure wind! Daarvan hebben we er ook genoeg gehad. Het is veel te nat om in de tuinen te werken op het moment, dus zijn we druk aan het klussen in en om het huis. Zo zijn we buiten begonnen met het bouwen van een schuur en binnen  met het bouwen van een kast. Leuk om te doen!

De kast
vorderingen kast, nog 1 deurtje plaatsen
Het begin van de schuur
vorderingen schuur

Inmiddels is het een komen en gaan van vrijwilligers. Op het moment zijn er nog een Fransman en een jongeman uit de Oekraïne. Alle meiden zijn vertrokken. Wij zullen volgende week ook weer op pad gaan na 6 weken hier gewerkt te hebben.

Lotte is haar hondenvriendjes helaas ook kwijt. De eigenaar van hier had relatieproblemen, zijn vriendinnetje woonde tijdelijk ergens anders toen wij hier 5 weken geleden aankwamen. Na 2 weken kwam ze terug om het alsnog een kans te geven. Afgelopen week is de relatie toch stuk gelopen want degene die hier voor de tuinen zorgde en zij zijn hevig verliefd geworden op elkaar en zijn beiden dus niet meer hier. Hun honden hebben ze meegenomen. Naast het vertrek van verschillende vrijwilligers zijn dus ook vaste medewerkers en de honden verdwenen……een ware soap!

Afgelopen week hebben we weer een cultureel uitstapje gemaakt naar de stad Modica, hier 8 km vandaan. De stad staat op de werelderfgoedlijst van Unesco en is bekend vanwege zijn vele kerken en chocolade! We hebben 2 kerken bezocht, katholiek, dus vol kitscherige pracht en praal, maar zeker het bezoek waard. Verder hebben we geslenterd door de vele smalle straatjes, en heel veel trappen gelopen. De stad is tegen een heuvel opgebouwd.

Modica

Met de kippen gaat het een stuk beter. De nieuwe en oude kippen zijn van elkaar gescheiden. Met de nieuwelingen gaat het nu goed. Geen dichte ogen meer. Alleen de haan en 1 kip van de oude garde hebben af en toe nog een dicht oog. Ze hebben allemaal een aantal dagen medicijnen gehad. Nu maar hopen dat het virus voorgoed verdwijnt. Wij zijn eigenlijk de enigen die zich om de kippen bekommeren. Hopelijk nemen anderen het over als we vertrokken zijn.

Nog een paar dagen en dan gaan we weer op pad. Beiden hebben we regelmatig dat we ons opeens beseffen dat we op Sicilië zijn. Kan je zomaar overvallen, als je voor het slapen gaan nog even zit te plassen onder de sterrenhemel, of als je mijmerend voor je uitkijkt en de zee aan de horizon ziet….we zijn op Sicilië, al weken !!

Februari, nog winter…

De eerste maand van het jaar zit er alweer op. Langzaam gaan we richting de lente. De amandelbomen staan volop in de bloesem. En ook bloeien er vele bloemen in de velden.

We zijn nog altijd aan het werk op de boerderij, samen met andere vrijwilligers. We hebben besloten hier nog een week of 3 te blijven. Op 2 maart varen we van Palermo naar Salerno, wat net onder Napels ligt. Dit keer een boottocht overdag in plaats van een nachtboot. We hebben voor we overvaren, nog een dag of 10 om Sicilië verder te verkennen.

Op 1 van onze vrije dagen hebben we de stad Siracusa bezocht. Prachtig oud centrum met indrukwekkende gebouwen en een boulevard met terrassen. Ik begrijp nu ook waarom Fiat zulke kleine autootjes maakte. De straten zijn in de oude steden zo ontzettend smal, dat er alleen een klein voertuig inpast. De hedendaagse Smart zie je hier dan ook veel rijden, want van de kleine oude Flatjes zijn er nog maar weinig over. In Siracusa eindelijk onze eerste pizza gegeten in Italië, natuurlijk buiten op het terras!

De dagen hier zijn afwisselend. Ton heeft in 1 van de appartementen een trap gebouwd, en is nu bezig met de balustrade boven bij het slaapgedeelte.

Ik ben vooral in de tuin bezig. Flink veel onkruid gewied, geharkt, nieuwe plantjes gepoot. Ook 2 ochtenden kikkererwten uitgezocht, een monnikenwerkje. De erwten waren te droog geworden om te planten, dus ze gaan gemalen worden tot meel, waar je dan weer heerlijke falafels van kunt maken.

We koken hier bij toerbeurt, geen vastgesteld schema, maar gewoon wie zin heeft en ideeën die gaat aan de slag. Bij 2x per dag warm eten komt daar best wel wat bij kijken, maar eigenlijk levert het nooit problemen op en eten we dagelijks heerlijk!! Natuurlijk veel pasta, want we zijn per slot van rekening  in Italië.

Met de nieuwe kippen gaat het niet zo best. De 6 nieuwelingen blijken uit de legbatterij te komen, snavels afgeknipt en erg bang. We moeten ze nog elke avond bij de andere kippen in het nachthok zetten. Ook hebben ze een ziekte onder de leden, de kippenpokken. Hun ogen gaan dicht zitten, waardoor ze niet meer eten. Helaas is het erg besmettelijk en worden de andere kippen en de haan er ook mee geïnfecteerd. Elke ochtend zijn Ton en ik bezig om de ogen open te weken, met afgekoeld gekookt water en wattenstokjes, een hele klus. Het juiste medicijn is nog steeds niet gekocht. We hebben ze wel weten te overtuigen dat het geen griepje is wat ze hebben, maar wel degelijk iets serieus, waar ze aan dood kunnen gaan, maar het schiet nog niet op met de juiste medicatie. De ene dierenarts weet niets van kippen, de ander wil ze injecteren met antibiotica, maar ze hebben zalf voor hun ogen nodig.

De haan zijn oog zit dicht en heeft pokken op zijn hanekam

Het weer is wisselend, als de zon schijnt is het warm en werken we regelmatig in ons t-shirt met korte mouwen. Maar als er een frisse wind staat en de zon zich achter de wolken schuil houdt, dan lopen we met onze winterjas aan. Ja, het is nog steeds winter, maar we gaan richting de lente!!