Maand: januari 2018

De tijd vliegt weer eens, alweer ruim een week aan het werk in Sicilië. Het was een hele klus om bij de boerderij te komen. In dit gebied zijn heel veel stenen muurtjes als afscheiding tussen landerijen en ook langs toegangsweggetjes. Zo ook naar onze werkplek. We pasten er maar net tussen met onze Magirus, maar bij de eerste de beste bocht kwamen we niet verder; te krap. In zijn achteruit en toegangsweg nummer 2 geprobeerd.

Geheel zonder schade was deze rit niet;

Maar gelukkig heeft Ton het weer kunnen repareren. We hadden een reserve nummerplaat en achterlichten bij ons.

Uiteindelijk op een mooie plek ons rijdend huis neergezet. Hier werken meer vrijwilligers, oa uit Kazachstan, België, Frankrijk en Italië. De eigenaar is ook Belg. Allen wonen in een huis speciaal voor vrijwilligers. Wij brengen er ook tijd door, in elk geval 2x per dag voor de 2 warme maaltijden!! Ja, de kilo’s die ik kwijt ben geraakt tijdens de griep, die zijn er hier zo weer bij aan gegeten!! Sinds een paar maanden heeft Adrien, de eigenaar, hulp van een Italiaan, Alessandro. Deze woont hier in zijn camper en heeft een half uur rijden hier vandaan, aan de kust ook een grote groentetuin. Hij is nu degene die de tuinen draaiend houdt en ons van werk voorziet. Hij is enorm enthousiast en vriendelijk. We zijn dan ook al een paar keer met hem naar zijn tuin geweest om te werken. Aan de kust is het een paar graden warmer, want de boerderij ligt op 500 meter hoogte. Het is gezellig  met meerdere mensen samen te werken en gezamenlijk te eten.

Naast het werken in de groentetuinen hebben we ook een nieuw nachthok voor de kippen gebouwd. Toen het af was werden er gelijk 6 nieuwe kippen gekocht. Er zijn hier ook appartementen voor gasten, 1 is er af, aan de ander wordt nog druk gebouwd.

Het werk is dus afwisselend, en ook relaxed. De eerste dagen waren we nog wel snel moe, als naweeën van de griep, maar langzaam maar zeker komt onze conditie terug. We hebben het hier erg naar ons zin. Het weer is wisselend, soms stormachtig, maar zo gauw de zon schijnt is het warm!! Lotte heeft hier ook 2 vrienden; Zeus en Alfonso. Ze zijn beiden van Alessandro. Zeus vond hij als pup langs de weg, en Alfonso komt uit het asiel, hij is daar geboren.

Mensen/boeren dumpen hun pups gewoon bij het vuil of zetten ze langs de kant van de weg. We zagen er van de week ook 4 langs de kant van de weg zitten, echt hartverscheurend!! In het asiel hebben ze het ook niet echt goed, ze zitten met 4 honden op 1m2 gepropt. Alfonso heeft hierdoor last van zijn heupen, want hij kon alleen maar zitten in dat kleine hok. Hij is doodsbang want heeft geen mensen leren kennen in het asiel, alleen schoonmakers. Ik probeer hem elke dag veel aandacht te geven. Hij komt nu al naar me toe en laat zich maar wat graag aaien. Het beest heeft zoveel liefde tekort gehad, echt heel triest!

De eerste week is omgevlogen en we verwachten dat het de komende tijd ook zo zal gaan. Lekker werken onder de Italiaanse zon!

De griep was een nare griep. Veel hoofdpijn, ’s nachts het bed uit zweten, hoesten en keelpijn. Ja, koorts zullen we ook wel gehad hebben.

Op oudejaarsdag zijn we uiteindelijk toch overgevaren naar Sicilië om daar 3 dagen op een camping te gaan staan. Een plaats direct aan het strand, maar wel achter een hek. Het was prima voor een aantal dagen. De supermarkt was op loopafstand, wat maar goed was ook, want grote afstanden lopen was er nog niet bij.

Het nieuwe jaar hebben we in bed ingeluid, dwz we werden wakker van oorverdovende muziek op de camping (er waren veel Italianen die oud en nieuw daar vierden), gevolgd door ongeveer een half uur met harde knallen rond middernacht. Naast de herrie hebben we er niets van meegekregen. Lotte was erg bang van het geknal en heeft bij hoge uitzondering een groot deel van de nacht bij ons in bed doorgebracht.

Na 3 dagen was het lang genoeg op de camping en ik was fit genoeg om weer een stukje te rijden. We belandden bij een groot strand, onder de rook van de Etna.  We stonden onder hoge eucalyptus bomen. ’s Nachts ging het enorm stormen, waar we echter niets van mee hebben gekregen, maar we zagen de volgende dag grote takken op de weg liggen, eentje een meter of 10 bij ons vandaan……..die had niet op onze Magirus moeten komen, dan had dat heel wat schade aangericht!! We hadden geluk gehad!

De volgende dag zijn we doorgereden naar het plaatsje Brucoli. Het leek in eerste instantie een beetje vreemde plek, maar uiteindelijk zijn we er 4 dagen gebleven. Ik inmiddels redelijk hersteld van de griep en Ton verder uitziekend.

We waren nog maar net gearriveerd of de bakker kwam al langs. Later op de dag arriveerden er nog 2 campers, en ook de daarop volgende dagen was het een komen en gaan van campers. Ik ben op de fiets naar de Lidl geweest, die hier 5 km vandaan was (test case mbt mijn herstel). We hadden een aantal mooie dagen, waarbij het kwik tot over de 20 graden reikte. Het uitzicht was ook fantastisch; de Etna !

Over een paar maanden zijn we een jaar op reis en we kijken terug op een heerlijke tijd, en natuurlijk blikken we ook vooruit. Willen we zo door, of hebben we toch andere wensen?  Waar worden we gelukkig van?  Eind maart zijn we weer in Nederland ivm geboorte van 2de kleinkind en het 65 jarig huwelijksfeest van mijn ouders. Wat gaan we daarna doen? Blijven reizen in ons rijdend huisje, of toch een plek in Zuid-Europa waar we ons (semi) permanent kunnen settelen? We worden beiden blij van het werken in tuinen/aarde, het kweken van eigen groentes, het voeren van kippen en zorg dragen voor andere beesten. We zouden wel een plek willen creëren waar we zogenaamd “off grid” kunnen leven. Een plek waar olijfbomen en sinaasappelbomen groeien, waar het ook ’s winters aangenaam is. Een plek waar we mensen kunnen ontvangen, onder andere Ton zijn kinderen en kleinkinderen. Maar ja, een plek met dieren, dan bind je je wel heel erg en we willen toch ook nog meer van de wereld zien. Misschien iets met mensen delen? Zodat er meer vrijheid is om erop uit te trekken. We zijn er nog niet uit. Als jullie suggesties hebben horen we het graag !!