It started to rain…

(naar dat prachtige lied van Amos Lee, link onderaan)

“Hallelujah nomaden”? Nee, soms verre van..Het regent in Noorwegen, voor mijn gevoel al weken, nee sterker nog, misschien regent het hier wel altijd in de korte zomermaanden, het lijkt er wel op. Een laaghangend grijs wolkendek besluiert de gemoedstoestand ietwat, al enkele dagen. Soms een glimp van witte sneeuwtoppen, de vochtige lucht voelt daardoor nog kouder.  O ja, mooi is het hier zeker, de bossen, oneindig, woeste watervallen, uitgestrekte fjorden, rivieren, meren. Maar de schoonheid komt wat minder tot zijn recht in deze miezer. Trucknomad is soms fucknomad, part of the deal. Saai is het in ieder geval niet.

Wat ook opvalt is het vogelbestand hier, of eigenlijk meer het gebrek daar aan. Nou ben ik nogal begaan met onze gevederde vrienden en zodoende altijd gefocust op wat er zoal rondfladdert, maar ik moet zeggen; het resultaat is nogal teleurstellend. Ja, eksters en kraaien bij de vleet. Niks mis mee, prachtige vogels, maar het geeft niet zo’n kleurig beeld, beetje zwart-wit zeg maar. Okay, een verdwaalde kramsvogel zag ik en een kwikstaart en natuurlijk een paar moedige zwaluwen, noodgedwongen ’s zomers trouw aan hun geboorteland. Maar dat was het wel, geen merels, roodborstjes, koolmeesjes of mussen. In geen velden of wegen te bekennen. Ook roofvogels onder de grote afwezigen hier. Sterker nog, de afgelopen 2000 kilometer hier in Noorwegen niet één gezien.                                De kust dan…; niet veel beter. Zelfs op een vogelaarsplek waar diverse Noorse vogelaars zich installeerden met camera’s en verrekijkers, turend naar het drooggelopen wad bij eb… Enthousiast geworden pakte ik ook mijn kijker, na een uur turen was de “score” welgeteld 1 reiger, 1 scholekster,2 sterntjes,1 soepeend en wat krijsende meeuwen. Verrassend toch?                                                                                                                   Helemaal ongelijk kan ik onze fladderaars ook niet geven. Bij dit weer, en gezegend met 2 vleugels, zou ik het ook zuidelijker zoeken.                                     Wij gaan echter verder naar het Noorden, bikkels al we zijn. Overmorgen pakken we de boot naar de Lofoten, daarna verder noordwaarts. Het schijnt dat we er papegaaiduikers en zeearenden kunnen zien. Mocht dat zo zijn , maakt dat een hoop goed, dan kunnen me de ontbrekende mussen gestolen worden.

Nog meer te zeuren? Uiteraard. Vanmiddag passeerden we de stad                 Mo I Rana. Wat een prachtnaam!! Mo I Rana (daadwerkelijk met spaties geschreven). Die naam kon zo uit het brein van Tolkien ontsproten zijn, ware het niet dat de stad al eeuwen voor zijn geboorte zo heette. Waarschijnlijker is (denk ik zomaar spontaan) dat Tolkien deze stadsnaam gebruikt heeft als naamgever van Khazad-dûm, de grotten van Moria, bevolkt door de dwergen van Durins Volk. Kijk, dat helpt wel bij deze regen, er wat op los fantaseren. Die vrolijke dwergen zijn er gewoon, hier, direct onder ons. “Die Gedanken sind frei” tenslotte. Het gemoed weer wat opgebeurd.  (en daadwerkelijk is de stad Mo I Rana omgeven door een 300 tal grotten). Wat minder sprookjesachtig dan de naam is het uiterlijk van deze stad. Echt mooi is het er niet. Al decennia lang een industriestad van jewelste, de fjord-oevers volgebouwd met fabrieken en havens. (een wat troosteloze poging om wat toeristen aan te trekken is er wel, gezien het bord bij het binnenkomen van de stad ” tourists free parking” ). Tja , met dit weer word je daar ook al niet vrolijk meer van.

Zo, genoeg geklaagd, positivo’s als we zijn. Stiekem denken we al wat vooruit, fantaserend over Finland met zijn zonnige landklimaat en 5000 meren. In gedachten met blote bast en borsten al peddelend in de kano. Ik schreef al “Die Gedanken sind frei” , en dat helpt. Kan ik tegen die tijd lekker zeuren over de muggen daar.

Ton