Maand: juni 2017

Het is onmogelijk om te stoppen bij elke parkeer plaats om foto’s te maken. Op die manier zouden we weken zoet zijn hier in de Lofoten. De uitzichten zijn fenomenaal,het Wow gehalte is enorm. Na elke bocht is het weer een verrassing welk vergezicht er tevoorschijn komt, de één nog mooier als de ander! De ruige bergen met hier en daar nog sneeuw, de fjorden met zijn prachtige blauwe en turquoise kleuren,ja zelfs prachtige witte zandstranden, het is bijna een overprikkeling van bepaalde zintuigen, in dit geval de ogen. De vele lange tunnels zijn steeds even een rustpunt.

Gisteren en vandaag bij mooi weer gereden. En dat is dus echt veel mooier als bij regen. Gisteren een klein stukje, omdat we ’s middags het Lofoten Viking museum hebben bezocht. Interessante geschiedenis over dit stukje wereld en verder leek het een beetje op het Archeon, met alle medewerkers in prehistorische kleding gehuld en oude ambachten uitoefenend.

En dan was er gisteren nog een hoogtepunt; Ton heeft zijn eerste vis gevangen. Weliswaar na het avondeten, maar vanavond gaat hij op de bbq!

Vandaag naar Bleik gereden, een plaatsje in het noorden van de Lofoten. Bekend om zijn papegaaiduikers en zeearenden. We zijn op de camping gaan staan, want er moet weer eens een was gedraaid worden. We hopen de vogels te spotten en dompelen ons onder is het camping leven.

Nadat we 2 dagen geleden de poolcirkel waren gepasseerd, zijn we doorgereden naar Bodø. Om van daaruit over te varen naar de Lofoten, spreek uit; loefoeten. In het Noors spreek je de O uit als een oe, een Å wordt uitgesproken als een o en een Ø is een eu. Maar dat terzijde, we zijn dus in de Lofoten. Een bijzonder stukje Noorwegen. Maandag zijn we dus vanaf Bodø (juist, spreek uit boedeu) overgevaren naar deze eilanden groep. De bedoeling was om dit gezien de weersomstandigheden pas op woensdag te doen. Het weer was echter goed op maandag, geen regen en af en toe zelfs een heerlijk zonnetje. Wel stond er bij de Lofoten een stormachtige wind, waar we op zee vrijwel geen last van hadden. De boottocht duurde 4 uur.

We zijn bij het plaatsje Reina gaan staan, vol in de wind. Onze Magirus ging harder tekeer als de boot op zee. De pannen rammelden af en toe in de kast. Ton had al bedacht hoe we uit ons huis moesten komen, mochten we omwaaien! Dit is gelukkig niet gebeurt, maar het was wel een onrustige nacht. Het plaatsje Reina bleek de volgende dag idyllisch en er hing overal stokvis. We vroegen ons af wat er met al de koppen van de stokvissen gebeurt. Wel hier de info;

De koppen van de kabeljauw worden, net zoals de stokvis, in de open lucht gedroogd en worden geëxporteerd naar Nigeria waar ze worden gekookt met wat groenten en rode pepers, evenals met stokvis gebeurt. Het gaat vooral om de voedingswaarde en proteïnen. De koppen worden met naald en draad aan elkaar geregen (dit gebeurt ook wel machinaal) en worden aan visrekken opgehangen om te drogen.

De grootste afnemer van stokvis is Italië. Zo’n 85% van alles stokvis wordt geëxporteerd naar Italië. De vis wordt in 14 verschillende kwaliteitsklassen ingedeeld waarbij er een belangrijk verschil is tussen de vis die bestemd is voor Noord-Italië (de magere vis) en Zuid-Italië (de vlezigste vis). Hier vraagt de markt om stokvis die lang geweekt kan worden zonder uit elkaar te vallen. Ook is veel stokvis (en de koppen) bestemd voor de Afrikaanse markt. De vis wordt dan in balen van 50 kg verpakt in jute. De keuze op jute komt voort uit het feit dat jute de vis toestaat te “ademen”. In de zuidelijke landen is dit in verband met de hoge luchtvochtigheid wenselijk.

Het kwik bleef vandaag onder de 10 graden steken, de wind maakte het onaangenaam guur. Het leek wel een winterdag in Zuid Frankrijk.(alhoewel het daar bijna nooit waait) We hebben een klein stuk gereden en zijn op een prachtplek beland aan de kust. De wind is hier een stuk minder, Lotte kan weer lekker los lopen en Ton staat weer te vissen. Het uitzicht op zee is prachtig. de kleuren die steeds veranderen maakt het een mooi schouwspel. Af en toe een vissersboot die langsvaart en in de verte een gigantisch cruise schip. (Moeilijk voor te stellen dat daar ver op zee een heel bedrijf vaart met duizenden mensen, die waarschijnlijk aan het diner zitten, een uiltje knappen of hun geld vergokken in het casino). Natuurlijk gluren we ook door de verrekijker of we een walvis langs zien komen. Het ritme van de zee; eb en vloed, en het ritme van de dag, die maar niet overgaat in de nacht.

Ons huis staat weer op een prachtige plek en de wereld trekt aan ons voorbij. Het is gelukkig gestopt met regenen en tegen de kou kunnen we ons wel kleden. Ondanks de kale bergen, is er overal hout te vinden voor ons kacheltje.

(naar dat prachtige lied van Amos Lee, link onderaan)

“Hallelujah nomaden”? Nee, soms verre van..Het regent in Noorwegen, voor mijn gevoel al weken, nee sterker nog, misschien regent het hier wel altijd in de korte zomermaanden, het lijkt er wel op. Een laaghangend grijs wolkendek besluiert de gemoedstoestand ietwat, al enkele dagen. Soms een glimp van witte sneeuwtoppen, de vochtige lucht voelt daardoor nog kouder.  O ja, mooi is het hier zeker, de bossen, oneindig, woeste watervallen, uitgestrekte fjorden, rivieren, meren. Maar de schoonheid komt wat minder tot zijn recht in deze miezer. Trucknomad is soms fucknomad, part of the deal. Saai is het in ieder geval niet.

Wat ook opvalt is het vogelbestand hier, of eigenlijk meer het gebrek daar aan. Nou ben ik nogal begaan met onze gevederde vrienden en zodoende altijd gefocust op wat er zoal rondfladdert, maar ik moet zeggen; het resultaat is nogal teleurstellend. Ja, eksters en kraaien bij de vleet. Niks mis mee, prachtige vogels, maar het geeft niet zo’n kleurig beeld, beetje zwart-wit zeg maar. Okay, een verdwaalde kramsvogel zag ik en een kwikstaart en natuurlijk een paar moedige zwaluwen, noodgedwongen ’s zomers trouw aan hun geboorteland. Maar dat was het wel, geen merels, roodborstjes, koolmeesjes of mussen. In geen velden of wegen te bekennen. Ook roofvogels onder de grote afwezigen hier. Sterker nog, de afgelopen 2000 kilometer hier in Noorwegen niet één gezien.                                De kust dan…; niet veel beter. Zelfs op een vogelaarsplek waar diverse Noorse vogelaars zich installeerden met camera’s en verrekijkers, turend naar het drooggelopen wad bij eb… Enthousiast geworden pakte ik ook mijn kijker, na een uur turen was de “score” welgeteld 1 reiger, 1 scholekster,2 sterntjes,1 soepeend en wat krijsende meeuwen. Verrassend toch?                                                                                                                   Helemaal ongelijk kan ik onze fladderaars ook niet geven. Bij dit weer, en gezegend met 2 vleugels, zou ik het ook zuidelijker zoeken.                                     Wij gaan echter verder naar het Noorden, bikkels al we zijn. Overmorgen pakken we de boot naar de Lofoten, daarna verder noordwaarts. Het schijnt dat we er papegaaiduikers en zeearenden kunnen zien. Mocht dat zo zijn , maakt dat een hoop goed, dan kunnen me de ontbrekende mussen gestolen worden.

Nog meer te zeuren? Uiteraard. Vanmiddag passeerden we de stad                 Mo I Rana. Wat een prachtnaam!! Mo I Rana (daadwerkelijk met spaties geschreven). Die naam kon zo uit het brein van Tolkien ontsproten zijn, ware het niet dat de stad al eeuwen voor zijn geboorte zo heette. Waarschijnlijker is (denk ik zomaar spontaan) dat Tolkien deze stadsnaam gebruikt heeft als naamgever van Khazad-dûm, de grotten van Moria, bevolkt door de dwergen van Durins Volk. Kijk, dat helpt wel bij deze regen, er wat op los fantaseren. Die vrolijke dwergen zijn er gewoon, hier, direct onder ons. “Die Gedanken sind frei” tenslotte. Het gemoed weer wat opgebeurd.  (en daadwerkelijk is de stad Mo I Rana omgeven door een 300 tal grotten). Wat minder sprookjesachtig dan de naam is het uiterlijk van deze stad. Echt mooi is het er niet. Al decennia lang een industriestad van jewelste, de fjord-oevers volgebouwd met fabrieken en havens. (een wat troosteloze poging om wat toeristen aan te trekken is er wel, gezien het bord bij het binnenkomen van de stad ” tourists free parking” ). Tja , met dit weer word je daar ook al niet vrolijk meer van.

Zo, genoeg geklaagd, positivo’s als we zijn. Stiekem denken we al wat vooruit, fantaserend over Finland met zijn zonnige landklimaat en 5000 meren. In gedachten met blote bast en borsten al peddelend in de kano. Ik schreef al “Die Gedanken sind frei” , en dat helpt. Kan ik tegen die tijd lekker zeuren over de muggen daar.

Ton

 In Noorwegen bestaat het aantal weggebruikers voor, pak um beet, 60 a 70% uit campers. Het land is dun bevolkt, zeker in het noorden, dus naast een enkele plaatselijke automobilist, zijn het vooral toeristen die hier rondrijden, waarvan de meesten dus in een camper. Het aantal campers is de laatste jaren enorm toegenomen, en waarschijnlijk wordt het ook een steeds groter probleem voor vele landen. Velen zullen op campings overnachten, maar even zoveel op andere plekken. Wij behoren tot de laatste groep. Op onze telefoon hebben we een fantastische app, waarmee we op de mooiste plekjes komen (park4night). Hier staan ook parkeerplekken en picknick plekken op. Nu staan er op deze plaatsen standaard borden dat het verboden is om te kamperen. We trekken ons niet veel aan van die borden. Het is immers nog geen hoog seizoen en vaak zijn de plekken zover van de bewoonde wereld vandaan dat we niet verwachten dat we weggestuurd worden.

Een andere reden dat het waarschijnlijk niet druk is op de wegen is het feit dat ze ronduit slecht zijn. Noorwegen, één van de rijkste landen ter wereld! Je zou het echter niet zeggen als je over de wegen rijdt. De E6, de hoofdweg naar het noorden van het land is ronduit slecht. Regelmatig zitten er scheuren in de weg, loopt de weg erg schuin af, je schommelt in je auto of beter gezegd je zwabbert alle kanten op. Soms is de middenlijn verdwenen, en lijkt de weg een stuk smaller. Noren die van noord naar zuid of vise versa rijden, gaan via Zweden. De wegen zijn daar ongetwijfeld beter, rechter, vlakker en je mag er harder rijden. Hier rijdt je op de hoofdweg tussen de 60 en 80 km per uur. Harder mag niet. Voor ons geen enkel probleem, want harder gaan we ook niet!

In het westen van het land werd veel aan de weg gewerkt. Het zijn natuurlijk ook heel veel kilometers die zo’n land aan wegennet moet onderhouden. In de winters zijn ze bedekt met sneeuw en valt er weinig aan te doen, dus de tijd om ze te herstellen is dan ook kort. De betere wegen en rond de steden, daar moet je vaak toll  betalen. Niets geen poortjes waar je moet betalen. Het gaat allemaal automatisch; camera’s boven de weg en de rekening wordt naar je huis gestuurd. Soms zit je op zo’n betaalde weg voor je het in de gaten hebt. Onze brievenbus in Frankrijk zal in elk geval vele brieven uit Noorwegen kunnen verwachten.

Inmiddels regent het weer de hele dag door, en rijden we dus weer verder noordwaarts. De borden met waarschuwingen voor overstekende elanden, waarvan we er 1 gezien hebben, zijn veranderd in waarschuwingsborden voor rendieren. Soms lopen er ook schapen over de weg, tot plezier van Lotte, die dan zowat met haar neus tegen de voorruit zit. Morgen zullen we naar alle waarschijnlijkheid de poolcirkel passeren, want ook morgen zal het regenen en zullen wij dus verder rijden naar het hoge noorden, op naar de zon, dag en nacht !!

Vandaag schijnt de zon!! Eindelijk heeft hij ook noord-Europa bereikt!! Terwijl de rest van Europa gebukt ging, en nog steeds gaat, onder een heuse hittegolf, zaten wij hier met de kachel aan. Het regende onafgebroken, en we waren al blij met een klein stukje blauwe lucht.

Maar vandaag schijnt de zon en ziet de wereld, in dit geval Noorwegen, er een stuk vriendelijker uit. Het ruige landschap, met zijn oeroude keien, het heldere water in de enorm hard stromende rivieren en watervallen, de groene weides met gekleurde huizen, de fjorden met zijn bootjes, alles lacht ons toe vandaag.

We rijden vandaag niet, houden 1 of 2 dagen rust, geen ronkende diesel, maar fluitende vogeltjes, krijsende meeuwen, een motor van een bootje, de zilte zeelucht van de baai. De was wappert aan de lijn, Ton staat te vissen op een steiger in de hoop ons avondmaal bij elkaar te vangen.

De afgelopen week was nat en fris. Elke avond bij de kachel een filmpje gekeken en overdag vooral gereden. We bezochten Bergen in de regen, reden langs prachtige sneeuwtoppen, ja overnachtten zelfs tussen de sneeuw bij temperaturen net boven het vriespunt. Lotte maakte kennis met de sneeuw (zie filmpje)

De natuur is en blijft zo adembenemend mooi. Trondheim was camper onvriendelijk, maar 1 plek voor 20 campers, wat veel te weinig is, dus deze stad bekeken we vanachter onze autoruit. Helaas kon Ton hierdoor ook niet het Starmus science festival bezoeken, met oa een lezing van Stephen Hawkin en optredens van Steve Vai en Brian Eno.

De langste dag is geweest, al vieren ze dat in Noorwegen morgen pas, de 23ste. We gaan het beleven. Komende week verder noordwaarts, daar waar de zon helemaal niet onder gaat. De nachten zijn nu ook al gehuld in schemer en duren hooguit 2 uurtjes. We hopen de zon 24 uur te zien schijnen de komende tijd, maar de voorspellingen beloven weer regen.

Vandaag is het zomer in Noorwegen!

Langzaam doorkruisen we het Noorse land. Al een week vertoeven we in dit prachtige land, wat eigenlijk steeds mooier wordt naarmate we verder rijden. Het is bijna verbazingwekkend dat we nog geen trol zijn tegen gekomen, het is soms zo sprookjesachtig!

We hebben een kort bezoek aan Oslo gebracht, maar helaas regende het er veel, dus zijn we niet verder de stad in gegaan.

Vervolgens een bezoek gebracht aan mijn ex vriend Rolf, die ik hier in Noorwegen op de volkshogeschool had leren kennen. We hadden veel om bij te kletsen, en het was een leuk weerzien, ook mijn school in Seljord bezocht.

2 dagen bij het dorpje Kviteseid gestaan, prachtige baai en prachtig weer. Een middagje zitten knutselen bij de bus. Ton probeerde weer munten ringen te maken en ik ben bezig met het vliegengordijn van kurken.

Vervolgens door naar het noordwesten. We klommen langzaam de bergen op en even langzaam de dalen in. Vaak met slierten auto’s achter ons, die noodgedwongen ook moesten onthaasten. En omhoog gingen we, langs prachtige gekleurde huisjes, de groene weiden met hier en daar schapen. De prachtige bloemen in de bermen. Hoe hoger we kwamen, hoe kaler en ruiger het werd en voor we het wisten zaten we tussen de restanten sneeuw, kale rotsen en prachtige meren waarop soms nog ijs dreef. Adembenemend mooi !!

Op 600 meter hoogte ergens bij een vervallen pand op een parkeerplaats overnacht met uitzicht op de sneeuw en naast een oorverdovende waterstroom. Het zonnetje kwam er zelfs nog even door, dus buiten de bbq aangestoken.

Vandaag doorgereden naar Voss. De wegen niet altijd even best en ook vaak net iets te smal, dus billen knijpen en passen en meten bij het passeren van de voorbijgangers. Vele bochten, klimmen en dalen, maakt dat het rijden hard werken is. Ook door kilometers donkere tunnels gereden, waar soms de middenlijn ontbrak….brrr.

We staan langs een weg aan een meer. Genoeg gereden en billen geknepen voor vandaag.En hier hebben we ook kennis gemaakt met the adventure nomads on wheels. De Amerikaanse schoolbus van Belgen die als rijdend hostel fungeert.

Morgen verder naar de stad Bergen, daar waar het altijd regent…..

“ Onderweg ben je nomade, soepel plooiend vrij van geest”

Toch wel het mooiste zinnetje uit het prachtige lied “ Onderweg” van Willem Vermandere. (luister verderop maar eens).

Want keuze is er nauwelijks, soepel plooiend en vrij van geest word je vanzelf naarmate de reis vordert, er is geen ontkomen aan gelukkig. De veilige thuishaven verlaten, dagelijks een nieuwe omgeving, vluchtige warme nieuwe contacten, soms vertwijfeld maar nieuwsgierig nieuwe talen ontrafelend, en -niet te vergeten- het bijschaven van vastgeroeste ideeen en meningen waarvan je altijd overtuigd was. Huid op huid is het, nieuwe inzichten, want vrij van geest. Wat is er nou mooier?

 

Onderweg is wel een dagtaak, een volle, de dagen vullen zich -weliswaar zonder druk of last- gestaag met “daily to do things” . Water halen, voor de 200 liter tanks, maar ook in ons 10tal oude petflessen. Vaak een zoektocht, soms ver lopen, altijd succesvol en eigenlijk best leuk om met zoiets essentieels bezig te zijn. Boodschappen, niet teveel, want de ruimte is beperkt. “Hebben we nou al Noorse Kronen, of zijn dit nog Zweedse of Deense”?(heerlijk dat getut met vreemde biljetten). Waar slapen we vanavond? Kun je hier veilig staan? Staat de boel een beetje recht?

Fietsen naar centrum Kopenhagen of Oslo. Daar gaat een ritueel aan vooraf. Fietsen van de truck af zien te krijgen (staan tussen cabine en bak), pedalen weer monteren, sturen rechtzetten (staan 90 graden gedraaid op de auto). Hondenkar die achterop bij de motorfiets staat afladen, uitklappen, wielen monteren, aankoppelen, pffff, okay fietsen maar.

Soms wat klein onderhoud aan de truck, vooralsnog alles probleemloos, de eerste 4000 km zit erop. Het dieselverbruik wat hoog, maar al wel iets verminderd door de hoge kist met reserveonderdelen van het dak te halen.

Het af en toe schoonmaken van de zonnepalen (die overigens perfect werken, altijd enorme overcapaciteit aan stroom).

Het ontdekken van de wondere wereld der camcorders en drones (oeps).

Het onder de knie krijgen van het maken van ringen van oude munten.

Een fikse boswandeling , of mooie locatie bezoeken , all-in de game.

En -net als thuis J – koken, afwassen, douchen, opruimen, de was doen, film kijken, wat surfen op het net enz enz, de tijd neemt ook onderweg soms een loopje met je.

De (enorme) kaart van Scandinavie bestuderen, day by day een route uitstippelen. Wat schrijven, nieuws lezen, of gewoon wat mijmeren. En het rijden zelf natuurlijk, onszelf verplaatsen in deze 40 jaar oude truck gaat niet snel. Daarnaast hebben we een hekel aan lang rijden , 3 uur op een dag is wel genoeg, liefst minder, alles onder het mom “nooit meer haast”. Gestaag vullen die dagen zich dus, zonder last op de schouders, met prettige zorg voor alledag. “Soepel plooiend, vrij van geest, geef je over aan de genade, je wordt vrij en onbevreesd”

 

ONDERWEG

Onderweg ben ik zigeuner, onderweg ben ik een kind

Van de rusteloze wegen op vier wielen wel gezind

Op vier wielen wil ik vluchten, weg uit ’t nauwe vaderland

Naar het bergland en de rotsen, met een bos aan de waterkant

 

Onderweg daar zit je veilig, onder je blikken autodak

Je mag jodelen en zingen in je rammelende rammelbak

Onderweg leer je vergeten, gisteren ligt ver achter u

En voor morgen nog geen zorgen, onderweg is ’t altijd nu

 

Je passeert langs kathedralen

En je duizelt keer op keer

Van die stoutmoedige dromen, van die bouwers van weleer

En zo leer je blind vertrouwen, vorderen ondanks brute pech

Wuif veel liever dan te vloeken, naar de kinders langs de weg

 

En je loopt door de paleizen, met je hoofd vol romantiek

maar uit krotten en ruines klinkt er klaaglijke muziek

Deelt je brood met lotgenoten, zoveel zwervers grauw van vel

Langs de gloeiend hete wegen, steden vol kommer en kwel

 

Onderweg op markten en pleinen, vind je volk mild en gastvrij

Dat schenkt je met handen en voeten, zoete vruchten allerlei

En zo vind je ook je geliefde, met nog jaren voor de boeg

Van je teder zacht beminde, daarvan krijg je nooit genoeg

 

Onderweg ben je nomade, soepel plooiend, speels van geest

Geeft je over aan de genade, je wordt vrij en onbevreesd

Want je botst met tegenstrevers, elken ding zegt zijne zeg

Leert geduldig incasseren, van tegenliggers onderweg

 

Los van vastgeroeste ideeen, onderweg pluk je den dag

Pelgrim ben je heel je leven, vorderen doe je liefst zigzag

Haast je , haast je , uiterst langzaam. Want het einddoel is bekend

Daar valt weinig van te zeggen, niet bepaald een happy end

 

Ooit als kind ben ik vertrokken, zonder route , kaart of plan

Onderweg al heel mijn leven, wat is daar de zin toch van

Onderweg stel je geen vragen, voor hoelang nog en waarom?

Onderweg ben je zigeuner, je reist voort en ziet niet om

 

C:/ Willem Vermandere

 

La joie n’est pas dans les choses , elle est en nous

Ton

 

Gisteren zijn we grens tussen Zweden en Noorwegen gepasseerd. Al weken maakte ik me zorgen over onze drank voorraad, we hadden teveel bij ons. Ton vond dat maar overdreven, hij is een volleert smokkelaar. Maar plichtsgetrouw als ik ben heb ik uitgezocht wat er wel en niet mee mag. Er zijn verschillende mogelijkheden voor het meenemen van drank. Het gaat over de percentages alcohol, zo mag je veel bier meenemen als je minder wijn meeneemt, minder wijn en bier als je sterke drank meeneemt, en als je ook sigarettenwaar meeneemt, dan mag je weer minder alcohol meenemen. Alles wat aangebroken is telt niet mee. Dus de fles Richard, Cognac, Whisky,

jenever, Likeur en rosé mochten zonder problemen mee. In Nederland hadden we al de nodige flessen achter gelaten bij vrienden, zodat we niet van alles weg hoefden te gooien.

Nu hadden we nog 3 3 liter pakken rode wijn, 2 flessen champagne (vergeten te drinken op onze trouwdag), een fles rosé en ongeveer 2 liter bier. Het aangebroken pak met wijn in de vuilnisbak gedaan, en een nieuwe open gemaakt. Op die manier zaten we ongeveer op dat wat we mee mochten nemen. Maar ja, Ton wilde ook nog peperdure shag kopen in Zweden, omdat het in Noorwegen nog duurder is. Tja, met dat erbij, zaten we dus weer over onze tax heen. Dat moest dus goed verstopt worden. Ohh, ook nog veel te veel vloeitjes, daar mogen er ook maar een beperkt aantal van mee….ook verstoppen dus! Ik liet dat maar aan Ton over, maar vond het toch allemaal maar eng. Weet dat die Noren behoorlijk kunnen controleren aan de grens.

Oef, en dan hadden we ook nog aardappels, nee die mochten ook niet mee het land in. De halve zak piepers dus gekookt, want gekookt zou het toch wel mogen? Lekker om de volgende dag te bakken en om een aardappelsalade van te maken.

 Ook voor Lotte gelden regels om Noorwegen in te komen. Ze moet voor ze het land in gaat een pil bij de dierenarts krijgen tegen wormen. Dit moet dan door de dierenarts afgetekend worden in haar paspoort. Dit dus geregeld in Karlskoga. Daar kreeg ze haar pil. Je moest nu binnen 5 dagen de grens passeren, maar niet eerder als 24 uur. Het ding moest eerst inwerken. Dus moesten we 24 uur wachten voor we de grens over mochten. Ton vond dat maar onzin, maar ik nam toch liever het zekere voor het onzekere. Stel nou dat ze ons zouden laten wachten, dan zouden ze ook mooi de tijd hebben om de hele inhoud van onze Magirus te onderzoeken. Dus bij de laatste plaats in Zweden overnacht, om precies 24 uur later de grens over te steken.

En wat bleek; GEEN CONTROLE !!!  Zelfs niemand gezien bij de grensovergang!! Pfffff ……

Hoe gaat het met Lotte, vindt zij het leuk op reis? We kunnen volmondig JA zeggen op die vraag. Het is een geweldige hond, leert snel en vindt dat ook leuk! Ze hoeft vrijwel nergens aan de riem, blijft altijd in de buurt. Ze heeft inmiddels geleerd wat het huis is en de auto (de cabine). Als we aan het inpakken zijn, wil ze de cabine in, ze weet dan dat we weer op pad gaan. Ook heeft ze geleerd om te blijven zitten als je naar de wc bent ergens onderweg bijvoorbeeld. Ze is dan ook helemaal trots als je er van af komt en ze zit er nog. Superblij met beloningen!

In Nederland, net voor we vertrokken naar Duitsland, werd ze gebeten door een hommel. Ze vloog het “huis” uit en wilde ook niet meer naar binnen! Bang als ze was. Haar kunnen overtuigen dat het beest echt weg was, en wat argwanend ging ze weer naar binnen. Haar veilige plek was opeens niet meer zo veilig! Toen ze later op die dag even alleen moest achterblijven in huis, ging dat ook niet van harte. Nu had Ton ook net zijn elektrische tandenborstel gekregen, en ohhh, die klonk toch echt als een hommel!! Ze vond het doodeng en wilde zich meteen in bed verstoppen! Na 2 dagen angst voor de borstel, heeft Ton laten zien dat ze er echt niet bang voor hoeft te zijn. Het probleem is nu opgelost. Maar voor echte zoemers, zoals wespen, hoornaars en hommels is ze nog steeds bang. Wat op zich niet erg is, want voorheen had ze nog wel eens de neiging om er naar te happen. Dat laat ze nu wel !

En dan is er de fietskar. Speciaal gekocht, zodat ze niet altijd mee hoeft te rennen, wat op langere afstanden ook mishandeling zou zijn. Alhoewel ze het prima doet, het lopen naast de fiets. Ook zo’n ding wat ze in 10 minuten had geleerd. Maar goed, de fietskar is toch wel eng. Ze heeft nog nooit opgesloten gezeten, dus dat is al heel raar voor haar. De eerste paar keer moesten we haar er echt in duwen. Tijdens het fietsen liet ze regelmatig klaagzangen horen, en helemaal als degene die mee fietste uit het zicht verdween. Nu geven we haar elke keer een beloning (wat lekkers) als ze in de kar gaat, waar ze nu tot onze verbazing, zelf in gaat. Ze gaat nu ook al regelmatig wat ontspannen liggen, maar ze vindt het nog steeds geen feestje, en een klaagzang is dan ook nog regelmatig te horen.

Onze Lot doet het goed, is een echte schat!!

We hebben Denemarken verlaten en zijn aangekomen in Zweden. We hebben ontdekt dat kleine stukken rijden ons het best bevalt, dus we gaan langzaam noordwaarts.

In Denemarken hebben we een paar dagen doorgebracht op het noordelijkste puntje van het eiland Fugen, een prachtig natuurgebied, met heel veel vogels, stranden met stenen, mooie baaien en vergezichten. (foto’s zie op bladzijde foto’s)

De tweede dag begon het flink te stormen, we hadden weinig zin om met die wind de Grote Belt (via brug) over te steken. De Magirus is nogal wind gevoelig. Later op de middag toch besloten om te gaan en eind van de dag arriveerden we in Kopenhagen. Dwz, aan de rand van de stad, bij een jachthaven. Ivm de milieuzone konden we niet echt dicht bij het centrum komen met onze oude stink diesel, dus de volgende dag moesten we een half uurtje fietsen voor we in het centrum en de vrijstaat Cristiania waren. Stond best nog veel wind, dus het was een flinke trap.

Na ons bezoek aan het centrum zijn we later op de middag verder naar Zweden gegaan. Wederom over een gigantische brug.

We zijn beland bij een meertje tussen Høør en Hørby. Heerlijk rustig, even een paar dagen op de plaatst rust. Tja en wat doe je zoal….de was: 150 meter lopen naar de kraan met een 10 liter jerrycan, vullen en terug sjouwen. Een ketel water opzetten, en later nog 1. Dit alles in een grote bak doen, met wat wasgoed en wasmiddel, vervolgens met de wasklok de boel wassen. Na een tijdje bij de kraan, 150 meter verderop, de boel uitspoelen, alles goed uitwringen en ophangen. Dit 3x herhalen, want er was nogal wat was. Een ochtend vullend programma.

s’Middags op de fiets naar de dichtstbijzijnde supermarkt geweest. Ik ga nog slank worden met al die heuvels op en af te fietsen en het heen en weer sjouwen met water !! Goed om de conditie weer eens wat op pijl te brengen.

Tot nu toe hebben we steeds op plekken in Denemarken en Zweden gestaan waar toiletten op loopafstand waren en ook vaak water. Ongekende luxe! Zelfs het wc papier wordt regelmatig aangevuld! Ja, allemaal goed geregeld hier en dat voor nop, gewoon lekker in de natuur!